نکاتی برای ماندگاری ایمپلنت های دندانی

نکاتی برای ماندگاری ایمپلنت های دندانی

نکاتی برای ماندگاری ایمپلنت های دندانی/ ایمپلنت های دندانی اغلب به عنوان “استاندارد طلایی” از نظر جایگزینی دندان در نظر گرفته می شوند. در مقایسه با انواع دیگر پروتزها و درمان های ترمیمی، ایمپلنت های دندانی بالاترین میزان موفقیت (و کمترین میزان شکست) را در دندانپزشکی مدرن دارند که آنها را به یک راه حل عالی برای هر کسی که دندان از دست داده است تبدیل می کند.

پیشرفت های مدرن در درمان ایمپلنت دندان به حدی تکامل یافته است که این ترمیم های زیست سازگار و ضد حساسیت عملاً عملکرد و احساس دندان های طبیعی را منعکس می کنند. در مقایسه، فرآیند ادغام استخوان که ایمپلنت‌ها را در محل قرار می‌دهد به آنها اجازه می‌دهد حتی وزن بیشتری نسبت به دندان‌های سالم تحمل کنند.

اما میزان موفقیت آنها چقدر است و ایمپلنت های دندانی چقدر می توانند دوام بیاورند؟

میزان موفقیت ایمپلنت دندان

از هر دندانپزشکی بپرسید، اکثر آنها به شما خواهند گفت که به عنوان یک قاعده کلی، ایمپلنت های دندانی تا 98 تا 99 درصد موفقیت دارند. این بدان معناست که احتمال شکست درمان ایمپلنت دندانی شما بین 1 تا 2 درصد است. این بالاترین میزان موفقیت در هر ترمیم دندان  ، از جمله پرکردن دندان، تاج و بریج است.

به این ترتیب، ایمپلنت یکی از قابل پیش بینی ترین و موفق ترین انواع جایگزینی دندان است که دندانپزشک می تواند به بیماران خود ارائه دهد.

کلید موفقیت ایمپلنت

کلید موفقیت ایمپلنت «اسئواینتگراسیون» است، یک فرآیند طبیعی که در آن استخوان فک شما با سطح آجدار ایمپلنت ترکیب می‌شود. استئواینتگراسیون تقریباً به 3 تا 6 ماه زمان نیاز دارد و پس از تکمیل، پشتیبانی کامل از اطراف ایمپلنت دندان را فراهم می کند.

در حالی که عواملی وجود دارند که می توانند خطر شکست ایمپلنت را به تأخیر بیندازند یا با آن تداخل کنند، بسیاری از آنها را می توان از طریق برنامه ریزی درمانی مناسب، مراقبت های خانگی خوب و تجربه ارائه دهنده ایمپلنت دندانی مدیریت کرد.

طول عمر ایمپلنت

از آنجایی که ایمپلنت‌های دندانی این پتانسیل را دارند که برای چندین دهه – اگر نگوییم مادام‌العمر – دوام می‌آورند، نیازی به به‌روزرسانی مداوم یا تعویض آن‌ها هر چند سال یک‌بار، مانند پروتزها یا بریج‌ها، وجود ندارد.

دلایل شکست ایمپلنت

• پری ایمپلنتیت، علت اصلی شکست ایمپلنت دندان، پری ایمپلنتیت است.
•  پری ایمپلنتیت نوعی ایمپلنت دندانی از بیماری لثه است.
• علائم شامل تورم، قرمزی و خونریزی است.
•  این عفونت باعث جدا شدن لثه و استخوان از ایمپلنت می شود و در اثر باکتری ها و/یا بهداشت نامناسب دهان ایجاد می شود.

بهداشت نامناسب دهان،

• ایمپلنت های دندانی باید به طور معمول تمیز شوند تا از تجمع پلاک و جرم دندان که باعث ایجاد پری ایمپلنتیت می شود،
   جلوگیری شود.
• بدون مراقبت های خانگی خوب و نخ دندان کشیدن روزانه، احتمال شکست ایمپلنت بیشتر است.
• حمایت ناکافی استخوان یا استئواینتگراسیون، استخوان سالم برای حمایت از ایمپلنت دندان مورد نیاز است.
• اگر تراکم استخوان ناکافی باشد یا استخوان با ایمپلنت ادغام نشود، ایمپلنت احتمالاً از کار خواهد افتاد.
  ممکن است نیاز به پیوند استخوان باشد.
  اگر سیگار می کشید، می تواند یکپارچگی مناسب پس از کاشت ایمپلنت را به تاخیر بیندازد.

جراحی سینوس

پارگی غشای سینوس، اگر مدت زیادی با دندان های از دست رفته رفته اید، پوشش سینوس بینی بالای ریشه دندان شما ممکن است در آن فضا “افتاده” یا “غرق” شده باشد.

سینوس باید بلند شود و پیوند استخوان قرار گیرد.
در غیر این صورت، ایمپلنت می تواند پوشش سینوس بینی را پاره کند و باعث عفونت های مزمن شود (که منجر به شکست ایمپلنت می شود).

داروها و نسخه های ایمپلنت

همیشه دندانپزشک خود را از تمام داروهایی که مصرف می کنید آگاه کنید، زیرا برخی از آنها می توانند در جراحی ایمپلنت یا یکپارچگی استخوان اختلال ایجاد کنند، از جمله داروهای ضد افسردگی، نسخه های پوکی استخوان، آنتی بیوتیک ها، یا مسکن های بدون نسخه.

کلید موفقیت ایمپلنت

برای کاهش خطر شکست ایمپلنت دندان (و بهبود موفقیت بلندمدت سرمایه گذاری خود)، این مراحل مهم را دنبال کنید:

• تمیز کردن پیشگیرانه دندان را هر شش ماه یکبار برنامه ریزی کنید.
   ایمپلنت‌های دندانی مانند دندان‌های طبیعی، پلاک و جرم دندان را جمع‌آوری می‌کنند.
  برنامه ریزی کنید که ایمپلنت های خود را حداقل دو بار در سال به صورت حرفه ای تمیز کنید.
• بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید، از جمله نخ دندان کشیدن یا استفاده از نخ دندان در اطراف هر یک از ایمپلنت های خود هر روز.
  روال مراقبت در منزل شما مهمترین جنبه موفقیت یا شکست ایمپلنت دندان شما است.
   اطراف هر ایمپلنت را هر روز مسواک بزنید و نخ دندان بکشید.
• اگر تمایل به فشردن یا قروچه کردن دندان های خود دارید از محافظ شب استفاده کنید.
•  فشار بیش از حد بر روی ترمیم ایمپلنت دندانی شما می‌تواند با استئواینتگراسیون تداخل داشته باشد،
   بنابراین استفاده از نایت گارد یا بایت اسپلینت را در نظر بگیرید.

مطالعات نشان می‌دهد افرادی که از دندان قروچه (فشرده کردن و ساییدن) رنج می‌برند، بیشتر در معرض خطر شکست ایمپلنت‌های دندانی هستند.

ایمپلنت های خود را توسط دندانپزشک یا متخصص با تجربه کاشت کنید .

برخی از دندانپزشکان عمومی در زمینه کاشت ایمپلنت دندان آموزش و منابع بیشتری دارند، مانند تصویربرداری سه بعدی، اقامتگاه های کوچک و گواهینامه ها.

چه متخصصی گزینه مناسب کاشت ایمپلنت دندان است؟

متخصصانی مانند پریودنتیست ها، جراحان دهان و دندانپزشکی و همچنین جراحان فک و صورت  نیز درمان های پیشرفته تری برای ایمپلنت ارائه می دهند.

درمان های حمایتی را همانطور که ارائه دهنده ایمپلنت شما توصیه می کند در نظر بگیرید.

به عنوان مثال، اگر برای ایجاد فضای سالم برای کاشت ایمپلنت به پیوند استخوان یا جراحی سینوس لیفت نیاز دارید، توصیه های دندانپزشک خود را نادیده نگیرید.

عدم انجام این کار می تواند خطر شکست ایمپلنت را افزایش دهد.

در روند کار عجله نکنید.

ایمپلنت های دندانی به چندین ماه زمان نیاز دارند تا یکپارچگی کامل بین ایمپلنت و استخوان انجام شود.

چسباندن یک پروتز “همان روز” در بالای ایمپلنت دندانی می تواند به طور بالقوه در یکپارچگی و بهبودی اختلال ایجاد کند و در نتیجه خطر عوارض ایمپلنت را افزایش دهد.

آیا ایمپلنت دندان برای شما مناسب است؟

اگر نگران این هستید که آیا با معیارهای کاشت ایمپلنت دندان مطابقت دارد یا خیر، بهترین کار این است که با جراح یا متخصص ایمپلنت دندان مشورت کنید.

این دندانپزشکان آناتومی دهان شما را بررسی می کنند،
تاریخچه سلامتی شما را مورد بحث قرار می دهند و برنامه مراقبت دقیقی را برای شما ارائه می دهند.

مراجعه به دندانپزشک برای مشاوره یا معاینه شما را ملزم به ادامه درمان ایمپلنت دندانی نمی کند،
اما اولین قدم ضروری برای هر کسی است که این روش جایگزین دندان پیشرفته را در نظر می گیرد.